Pałac w Siedlimowicach
Autor:
Thor°,
Data dodania: 2005-11-23 19:28:10,
Aktualizacja: 2005-11-23 19:28:10,
Odsłon: 4719
|
|
Miejsce zapomniane
|
Nieznany jest nawet przybliżony czas powstania pierwszego siedlimowickiego pałacu. Wiadomo natomiast, że już w poł. XVII w. istniała we wsi rezydencja pana. Świadczy o tym zapis dokumentujący jego wykorzystanie jako szpital polowy żołnierzy Wallensteina, podczas gdy ci oblegali Świdnicę w lecie 1633 r.
Już w XIV w. wieś stanowiła posiadłość rycerską. Pierwszymi notowanymi właścicielami byli przedstawiciele rodziny von Poseritz. Od 1325 r. Siedlimowice stały się jedną z posiadłości rodowych znanego śląskiego rodu von Seidlitz. Pośród jej członków wymienia się np. Heinze (w 1401 r.) oraz ostatniego osiadłego tu przedstawiciela – Hansa (w roku 1509).
W 1523 r. właścicielem majątku został Hans Diepold von Burghaus. Od 1535 r. kolejnymi panami Siedlimowic byli przedstawiciele rodów von Bock, , von Schindel, von Tschirhaus, von Bomsdorf, von Seherr – Thoss (baron Karl Ferdinand, baron Karl Heinrich, baron Karl Ferdinand Sigismund), von Gellhorn (Gottlieb Wilhelm i Karl Joachim), ponownie von Seherr – Thoss, Bieder i von Lieres.
W 1840 r. dobra przejęli hrabiowie Rzeszy von Pückler und Gröditz. Pierwszym był Sylvius, a następnie Heinrich, który przejął majątek w 1852 r., by 15 lat później odsprzedać go doktorowi honoris causa Heinrichowi Korn z Wrocławia.
Heinrich, właściciel firmy wydawniczej był autorem gruntownej przebudowy pałacu.
Rezydencja, która od połowy XVIII w. stanowiła czteroskrzydłowe założenie barokowe została przebudowana w latach 1873 - 1875. W rezultacie powstał neorenesansowy, dwukondygnacyjny pałac pokryty dwuspadowym dachem z bogato zdobionymi lukarnami. Całość była założona na planie litery L. W tym samym czasie dobudowano do pałacu od strony północnej czterokondygnacyjną wieżę, a od strony wschodniej kaplicę i niewielką oranżerię. Główny portal ozdobiono dewizą rodziny von Korn :
„Candide et caute” (zacnie i przezornie)
|
oraz inskrypcją :
„Der Herr beühte dieses haus und alle die geh`n ein und aus“ (niechaj Pan strzeże tego domu i wszystkich, którzy doń wchodzą i z niego wychodzą)
|
W zwieńczeniu portalu znajdował się duży kartusz herbowy, a do wejścia prowadziły schody ozdobione kamiennymi rzeźbami lwów.
W pólnocnej części majątku powstał park krajobrazowy o powierzchni 8 ha. W naturalny sposób łączył się on z lasem, w którym utworzono alejki spacerowe.
Na stoku znajdującym się pomiędzy pałacem a stawem znajdowały się tarasowe ogrody.
Całość powstałego założenia opisywał później, w roku 1929, niejaki pan von Kleinwächter z leżącej w pobliżu, po drugiej stronie dzisiejszego Jeziora Mietkowskiego, wsi Borzygniew :
„Od strony wjazdu do Imbramowic znajduje się wzniesienie nad wielkim stawem z pałacem zbudowanym na romantyczna modłę. Właścicielem jest Pan von Bergmann – Korn. Do niego należy okoliczna posiadłość wraz z młynami w Siedlimowicach i Śmiałowicach. Pan Bergmann – Korn jest również właścicielem Gazety Śląskiej we Wrocławiu. W okolicy funkcjonuje wielki młyn pełniący funkcje elektrowni wodnej. W kierunku Mrowin prowadzi okazała lipowa aleja, gdzie znajduje się także niewielki cmentarz”.
13 września 1882 r. Heinrich Korn został uszlachcony i od tego dnia on i jego potomkowie mogli używać predykatu „von”. Po śmierci Heinricha w 1907 r. majątek o powierzchni 228 ha przejęła Helene von Korn, z domu Eichborn.
W 1909 r. ostatnim przedwojennym właścicielem Siedlimowic i mieszkańcem pałacu został doktor praw Richard von Bergmann – Korn, znany już z powyższego zapisu pana von Kleinwächter . Richard, wydawca wrocławskiej „Schlesische Zeitung” zmarł w grudniu 1945 r.
Po II wojnie światowej nieużytkowany pałac popadał w ruinę. Jeszcze pod koniec lat 70 – tych ub. wieku istniały stropy, a we wnętrzach można było podziwiać pozostałości śląskich i holenderskich kafli. Niestety, przed 2000 r. pozostała w pałacu kamieniarka została zdemontowana i przewieziona do kompleksu rekreacyjnygo w Bogatyni (porównaj losy kamieniarki pałacu w Radomierzycach w artykule http://wroclaw.hydral.com.pl/283,artykul.html )
Obecnie obiekt znajduje się w zasobach AWRSP.
źródło :
Podstawowym i zasadniczym źródłem tekstu jest artykuł R.M. łuczyńskiego "Rezydencja wrocławskich wydawców" zamieszczony w miesięczniku SUDETY nr 7/40/ z lipca 2004.
Drobne wstawki pochodzą ze wzmianek umieszczonych na niemieckich stronach internetowych. Za ich wygrzebanie oraz za tłumaczenie z jęz. niemieckiego wielkie dzięki dla Tomka W.
opracowanie i zdjęcia : thor / www.wroclaw.dolny.slask.pl
|